Ο αφηγητής στον «Ερασιτέχνη» του Ζαν Μπακ (εκδ. Βακχικόν, μτφ. Μαριάννα Αβούρη, 2021) πιάνει στα χέρια του το 2007 την ιστορία «Η οικία με τα επτά πατώματα» που έγραψε το 1971 ως 18χρονος μαθητής. Ο άνθρωπος που του την είχε παραγγείλει τότε ήταν ο δάσκαλος Γκαστ, ένας «ρομαντικός εργένης που ζούσε με τη μητέρα του στα σύνορα της Ες», μεταξύ Λουξεμβούργου και Γαλλίας. Σήμερα η ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί – να επανέλθει ως ανάμνηση γραμμένη απ’ την αρχή -, κάτι που ο Λουξεμβουργιανός Μπακ επιχειρεί μέσω της πολυφωνικής αφήγησης. Η πρώτη εκδοχή ακούγεται πολύ μεμψίμοιρη, οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα προκύπτουν εμπλουτισμένες, η μαθητική απεργία του 1971 γίνεται φόντο στην ιστορία αγάπης με τη Γερμανίδα Ρόζα, ένα κορίτσι πολύ πιο έμπειρο στο σεξ από τον αφηγητή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ