Τα ζώα ως πολίτες

Δεν είναι, δυστυχώς, λίγες οι περιπτώσεις που ακούμε και διαβάζουμε την είδηση ότι κάποιο ζώο, κυρίως τα οικόσιτα, τα ζώα – συγκάτοικοι, βασανίστηκαν ή θανατώθηκαν από εγκληματικές ανθρώπινες ενέργειες. Πρόσφατα ακούσαμε στα μέσα ενημέρωσης τη βάναυση, μαρτυρική θανάτωση σκύλου με την πλέον τυραννική, κτηνώδη πράξη. Δεν θα κρύψω ότι για όλο αυτό το ζήτημα, της σχέσης ανθρώπου και οικόσιτων, αλλά και άγριων ζώων, είμαι προκατειλημμένος, αφού μια ζωή συνυπήρξα και συνυπάρχω με γατιά και σκυλιά, έμαθα μαζί τους για τη ζωή ως φαινόμενο, για τα ήθη της συνοίκησης ζωντανών όντων μέσα στο φυσικό περιβάλλον και, κυρίως, μέσα στο πολιτισμικό, σε ανθρώπινους οικισμούς και πολυάνθρωπες πόλεις. Μεγάλωσα σε επαρχιακή κωμόπολη, αγροτική και ποιμενική, αργότερα σε μεγαλύτερη πόλη, παρέα με σκύλους – φύλακες, κυνηγούς, συνοδούς αναπήρων και άγρυπνους φύλακες νηπίων δίπλα στην κούνια τους. Εχω συγκινηθεί από σκύλους που, μετά τον θάνατο των συντρόφων τους ανθρώπων, πέθαναν από την πείνα και την αφυδάτωση και την αϋπνία πάνω στον τάφο τους.