Η σημερινή καταγράφεται ως μία από τις σημαντικότερες ημερομηνίες για την Ελληνική Επανάσταση, παρά την «κυριαρχία» του Μάρτη στο συλλογικό ασυνείδητο. Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον ποταμό Προύθο, στην περιοχή της Μολδαβίας, και με τη συνοδεία 200 ιππέων εγκαθίσταται στη Μονή του Γαλατά, σε μικρή απόσταση από το Ιάσιο. Στην πόλη αυτή κηρύσσεται η Επανάσταση, ενώ κυκλοφορεί η πρώτη επαναστατική προκήρυξη και οργανώνεται ο πυρήνας του επαναστατικού στρατού. Στον ναό των Τριών Ιεραρχών (όπου και το ελληνικό τυπογραφείο) ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν ευλογεί τη σημαία της Επανάστασης και τοποθετεί το ξίφος στη ζώνη του Υψηλάντη (για την πλήρη περιγραφή των γεγονότων οφείλει φυσικά κανείς να ανατρέξει στον  Ηλία Φωτεινό και τους «Άθλους της εν Βλαχία  ελληνικής Επαναστάσεως», 1846). Την ίδια ημέρα ο Παπαφλέσσας, που μετέφερε το επαναστατικό μήνυμα στις επαρχίες της Πελοποννήσου, στέλνει επιστολή στον Εμμανουήλ Ξάνθο της Φιλικής Εταιρείας ζητώντας να επισπεύσει ο Υψηλάντης την άφιξή του στην Πελοπόννησο. Το σχέδιο, ωστόσο, είχε εγκαταλειφθεί, συμπράττοντος του Ξάνθου, σύμφωνα με το κατατοπιστικό «Δύο πρίγκιπες στην ελληνική Επανάσταση» (Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών / Ασίνη, 2015, εισαγωγή – επιμέλεια Βασίλης Παναγιωτόπουλος). «Ολα παίζονταν πια με όρους Ελληνο-φαναριώτικους και Μολδο-βλαχικούς. Με όρους “μεταβυζαντινούς”, όπως θα έλεγε και ο Νικόλαος Jorga».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή