Κωμωδίες ηθών

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στα πνευματικά μας πράγματα η παρεξήγηση, η παραποίηση, η διαστρέβλωση πολλών πολιτιστικών μορφών και ιδιωμάτων. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η συρρίκνωση εννοιολογικά του θεατρικού είδους που ονομάζεται «ηθογραφία». Ενας τίμιος αναγνώστης ή χρήστης, κυριότερα, του όρου θα έπρεπε να διεισδύσει στο πρώτο συνθετικό του όρου, το «ήθος» ή τα «ήθη», και να αντιληφθεί πόσο εύρος περιεχομένου έχει η έννοια αυτή, επειδή πολύ σωστά οι παλιότεροι συγγραφείς του 19ου αιώνα, άκρως εγγράμματοι και γνώστες της διαχρονίας της ελληνικής γλώσσας, ονόμασαν «ηθογραφία» ό,τι εκείνη την περίοδο ήταν το κύριο κοινωνικό, οικονομικό και ηθικό πεδίο της νεοελληνικής κοινωνίας μετά την Επανάσταση του ’21 και τα χρόνια της προσπάθειας να οργανωθεί ένα κράτος με τη παράδοση των στοιχείων της μακραίωνης, συχνά τραγικής του, περιπέτειας με τα αισθητικά πρότυπα της Ευρώπης.