Στην πολιτική διαδικασία των περισσότερων δημοκρατικών χωρών υπάρχει κι ο καταλυτικός μηχανισμός της παραίτησης. Είναι αυτή μια πολιτική κίνηση που επιδρά συνήθως αποφασιστικά πάνω σε ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Κι έχει ενδιαφέρουσες συνέπειες για όλους τους μετέχοντες στις εξελίξεις. Από την προσωπική μου εμπειρία, όταν στην τελευταία ουσιαστικά κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είχα υποχρεωθεί να αναφερθώ ανακριβώς σε στενό συνεργάτη του τότε πρωθυπουργού πως «δεν είχε σχέση με το γραφείο του», αποδείχθηκε πως διατηρούσε αυτός κάποια θέση στο κόμμα – κι όχι στην κυβέρνηση. Κάτι που αγνοούσα. Από τα πράγματα όμως αυτό έδειχνε προσπάθεια παραπλάνησης των ΜΜΕ. Εκρινα λοιπόν αμέσως σκόπιμο να παραιτηθώ από τη θέση μου, του υπ. Επικρατείας. Εφόσον η αξιοπιστία μου είχε τρωθεί. Κι εύλογα το ενδιαφέρον των Μέσων, μετά, θα στρεφόταν προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η παραίτησή μου, όμως, δίχως μάλιστα την όποια δική μου δήλωση, άμεσα «σκότωσε» την ιστορία και άλλα θέματα της επικαιρότητας μπήκαν στο προσκήνιο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή