Παρακολούθησα την περασμένη Παρασκευή (19/2) όλες τις διαδικτυακές ομιλίες των ηγετών του Δυτικού λεγόμενου κόσμου στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου (Munich Security Conference – MSC) – Τζο Μπάιντεν/ ΗΠΑ, Ανγκ. Μέρκελ/ Γερμανία, Εμ. Μακρόν/ Γαλλία, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν/ Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΕΕ, Σ. Μισέλ/ Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ΕΕ, Μπ. Τζόνσον/ ΗΒ.  Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις για τα μεγάλα πλανητικά προβλήματα, συγκρούσεις πραγματικές ή δυνητικές, τα σημεία πιθανής ανάφλεξης κ.λπ. Μου έκανε εντύπωση αν και όχι έκπληξη ότι σε απολύτως καμιά από τις ομιλίες αυτές δεν έγινε αναφορά στην Ανατολική Μεσόγειο ή την Τουρκία βέβαια.  Το θέμα της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, αν και ένα ζήτημα παγκοσμίου και οπωσδήποτε ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος,  μάλλον δεν φαίνεται να αξιολογείται και στις κορυφαίες προτεραιότητες των δυτικών ηγεσιών ούτε καν των ευρωπαϊκών. Απλά εδώ, στην Ελλάδα, έχει καλλιεργηθεί τελευταία ένα στερεότυπο για τη σημασία και προτεραιότητα των ζητημάτων της Ανατολικής Μεσογείου για τους Δυτικούς decision-makers. Ενα όμως από τα πολλά στερεότυπα. Μια έρευνα κοινής γνώμης σε Τουρκία και Ελλάδα, που έγινε από το Πανεπιστήμιο Yasar της Σμύρνης, για της ελληνοτουρκικές σχέσεις, εκθέτει με τα ευρήματά της ορισμένα άλλα στερεότυπα. Συνοψίζω πέντε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά  (περίληψη της έρευνας δημοσιεύτηκε  στην Εφημερίδα των Συντακτών,  20-21/2).  Οπως πάντα, ορισμένα είναι κάπως αντιφατικά:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή