Η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης από την αντιπολίτευση των καταγγελιών κατά του Δημήτρη Λιγνάδη δεν έδωσε απλώς μια νοσηρή διάσταση στη δημόσια σφαίρα. Κατάφερε κάτι σημαντικότερο: να ακυρώσει την κοινωνική δυναμική των καταγγελιών περί σεξουαλικής εκμετάλλευσης, να μετατρέψει ένα κοινωνικό πρόβλημα και ένα αίτημα απελευθέρωσης και χειραφέτησης σε υπόθεση κουτσομπολίστικης αδιακρισίας. Σε κοντόφθαλμη, συντηρητική ματιά στα πράγματα, που ακόμα μία φορά θέτει στο επίκεντρο της απαξίωσης την πολιτική – η οποία εμφανίζεται ως δραστηριότητα προσπορισμού οφελών από προνομιούχες κοινωνικές ομάδες που, επειδή έχουν το κράτος στα χέρια τους, ζουν πέραν των κανόνων, εις βάρος τους, εξασφαλίζοντας το ατιμώρητο για τις πράξεις τους. Και μάλιστα με την αγοραία ευθύνη της Αριστεράς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή