Την περίοδο που ετοίμαζε τη μετάφραση της ιψενικής «Αγριόπαπιας» για τη σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου στο θέατρο «Πορεία» βρισκόταν σε ελληνικό νησί. Αλλά εργαζόταν σαν να μη βρισκόταν εκεί. Το δέλεαρ της παραλίας και των διακοπών δεν την άγγιξε διόλου. Η δημιουργική προεργασία της παράστασης, αντιθέτως, φαινόταν να τη φορτίζει. Για τους στενούς συνεργάτες και τους ανθρώπους που τη γνωρίζουν είναι μια σκηνή οικεία. Μέχρι να πάρει τον δρόμο του κάθε έργο που έχει επιμεληθεί δουλεύει στον δικό της μικρόκοσμο ψυχή τε και σώματι. Αυτό δεν αποκλείει, ωστόσο, και τη «δημιουργική ανασφάλεια» που νιώθει μέχρι που το τελικό χειροκρότημα των θεατών της διαλύει οποιαδήποτε αμφιβολία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή