Παρακολουθώντας αμερικάνικες ταινίες και ντοκιμαντέρ για αιμοσταγείς κατά συρροή δολοφόνους, βλέπουμε αρκετούς τέτοιους φονιάδες, ισοβίτες ή θανατοποινίτες, να τους ερωτεύονται βαρεμένα κορίτσια και γυναίκες και να τους στέλνουνε χιλιάδες επιστολές θαυμασμού στη φυλακή, μερικές μάλιστα να εκφράζουν και την επιθυμία να τους παντρευτούν. (Χάνονται τέτοιοι γαμπροί-κελεπούρια;).Προχθές ξαναείδα το αργόσυρτο φιλμ «Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς», όπου συμβαίνει το ανάλογο: έναν διάσημο πολυ-δολοφόνο και ληστή τον σκοτώνει ένας συνεργάτης του. Η φωτογραφία του διαβόητου σκοτωμένου φονιά ξεπουλιέται σαν ξερολούκουμο παντού και το όνομά του γίνεται δοξαστικό τραγούδι απ’ τα κορόιδα. Η δε παλαβή αμερικάνικη κοινωνία είναι, πια, εναντίον εκείνου που την απάλλαξε απ’ τον σκοτώστρα Τζέσε Τζέιμς και τελικά κάποιος πάει και τον δολοφονεί για να αποκτήσει, με τη σειρά του, όνομα ο ίδιος, ως φονιάς, στη θέση του φονέως του φονιά. (Σε στυλ ο κλέψας του κλέψαντος).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή