Χρειάζεται επειγόντως άλλο «μείγμα» υγειονομικών μέτρων

Εναν χρόνο μετά την πανδημία, είναι η ώρα μιας σοβαρής αποτίμησης της υγειονομικής διαχείρισης, των προβλημάτων, των ανεπαρκειών και των λαθών που οδήγησαν στην απώλεια ελέγχου και στις δραματικές επιπτώσεις στη νοσηρότητα και θνησιμότητα στη χώρα μας, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα. Οχι προφανώς για να ποινικοποιηθεί η Πολιτική, η Επιστήμη και η Ιατρική, αλλά για να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και να προετοιμαστεί καλύτερα το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για το νέο επιδημικό κύμα που είναι σε εξέλιξη. Δυστυχώς η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση: αδιαφάνεια, ακόμα και για την προτεραιοποίηση των εμβολιασμών, κρυψίνοια, ενημέρωση με το «σταγονόμετρο», ωραιοποίηση της κατάστασης, διοικητικός αυταρχισμός στα νοσοκομεία, εκφοβισμός όσων ασκούν κριτική και αναδεικνύουν τα τραγικά κενά και τις δυσλειτουργίες στο ΕΣΥ, εμφανής δυσανεξία στη λογοδοσία, στον κοινωνικό έλεγχο και, κυρίως, στην ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Ο λόγος είναι απλός: η με κάθε τρόπο αποφυγή του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η αναγνώριση μιας συνολικά αποτυχημένης διαχείρισης, η οποία δεν «περιφρούρησε» την καλή πορεία της πανδημίας στην αρχική φάση, δεν «θωράκισε» το ΕΣΥ, δεν περιόρισε την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων, δεν κάλυψε τις υπόλοιπες υγειονομικές ανάγκες με αποτέλεσμα να καταγράφονται «παράπλευρες απώλειες» και υπερβάλλουσα θνησιμότητα από άλλες (πλην Covid) αιτίες, δεν απέτρεψε τη μεγάλη μείωση του ΑΕΠ, δεν στήριξε επαρκώς την πραγματική οικονομία, την εργασία, το εισόδημα των πολιτών και την κοινωνική συνοχή. Μόνο που το κλίμα ανασφάλειας και αδιεξόδου που εδραιώνεται καθημερινά, εγκυμονεί τον κίνδυνο της ανοικτής αμφισβήτησης και εναντίωσης στα μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας από τμήματα της κοινωνίας που βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της οικονομικής καταστροφής και της φτωχοποίησης.