«Κανείς δεν ήταν πραγματικά έτοιμος για ένα lockdown» έγραφε πρόσφατα ο «Economist», αφιερώνοντας μια εκτεταμένη ανάλυσή του στις εκπαιδευτικές ανισότητες που δημιούργησε σε παγκόσμιο επίπεδο η πανδημία του κορωνοϊού. Το ερώτημα βέβαια είναι ποιοι μπόρεσαν να αντιδράσουν γρήγορα και αποτελεσματικά στην απειλή και ποιοι όχι. Ποιες χώρες είχαν εύκολα εφαρμόσιμα σχέδια για να κερδίσουν τον χαμένο εκπαιδευτικό χρόνο και ποιες όχι. Και εδώ φαίνεται ότι τοποθετήθηκε, ανεξαρτήτως κρατικής βούλησης και εθνών, ένα νέο ανυπέρβλητο εμπόδιο: εκείνο των ταξικών ανισοτήτων. Στις περιοχές πολλών χωρών της ΕΕ στις οποίες κατοικούν πολίτες από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, οι μαθητές και οι μαθήτριες είχαν το οικοδόμημα της γνώσης να «θολώνει». Αντίθετα σε περιοχές εύπορων κοινωνικών τάξεων εκπονήθηκαν γρήγορα σχέδια τα οποία μπόρεσαν να υποστηρίξουν σπίτια ή σχολεία με γρήγορες ταχύτητες στο Διαδίκτυο και τεχνικό εξοπλισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή