«Σήμερα που λαϊκό λένε το σκυλάδικο, ας θεωρηθώ έντεχνος»

Πώς γίνεται το τραγούδι ενός μαθηματικού να ακούγεται για περίπου τρεις δεκαετίες παντού, από έντεχνες σκηνές μέχρι σκυλάδικα; Ολα γίνονται, θα απαντούσε ο Πέτρος Βαγιόπουλος, δημιουργός τού «Πότε Βούδας» – σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Με καταγωγή εκ Καρδίτσας, με θητεία σε φροντιστήρια στο μάθημα των μαθηματικών, με εργασία στην ιδιωτική τηλεόραση, με δεκάδες ακόμη δημιουργίες («Το Βαλς», «Νιώσε με», «Ρώσικά μου μάτια» κ.ά.), ο Πέτρος Βαγιόπουλος αποτελεί μια πρωτότυπη παρουσία στο ελληνικό τραγούδι, συγκροτώντας για χρόνια ένα ντουέτο με τον Μανώλη Ρασούλη, λοξής κατάθεσης, ευαίσθητης και σαρκαστικής δημιουργίας, νεολαϊκής εξωστρέφειας. Ο τραγουδοποιός Βαγιόπουλος δεν το βάζει κάτω, γράφει ασταμάτητα, συμπράττει πια και με τις νεότερες δυνάμεις του τόπου μας, συνθέτει με την πειθαρχία και τη μέθοδο του μαθηματικού και με τον ποιητικό ρεαλισμό ενός δραματουργού (έτσι έλεγε και τους δυο τους ο Ρασούλης) που μπορεί να καταγράφει, να αναθεωρεί, να αποδομεί, να σκιαγραφεί τις όψεις της ζωής μας με νότες και ήχους.