Δίλημμα

Το βράδυ του Σαββάτου ο Αλέξης Τσίπρας πήρε πάνω του τη συριζαϊκή υπεράσπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα. Ως εκείνη τη στιγμή δεν είχε εμπλακεί στην εκστρατεία που ξεκίνησαν στελέχη του. Μέχρι τότε ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν να βρίσκεται σε ένα δίλημμα μεταξύ των απόψεων της στενής κομματικής βάσης που τον στηρίζει από τα πέτρινα χρόνια του 4% και του τρόπου που η πλειονότητα των ψηφοφόρων βλέπει πρόσωπα όπως ο αρχιεκτελεστής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης. Ετσι, στα τέλη Ιανουαρίου 15 συριζαίοι υπερθεμάτιζαν με κείμενο το «δίκαιο» του αιτήματος του τελευταίου, ενώ άλλοι σύντροφοι των δικαιωματιστών διατείνονταν στα ερτζιανά πως αυτές οι υπογραφές δεν έπρεπε να υπάρχουν. Στην πρώιμη εκείνη φάση όσοι ασχολούνται με την καθημερινή ρουτίνα της Κουμουνδούρου διέκριναν στις συγκεκριμένες συντροφικές διακηρύξεις ένα ρίσκο για την εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό που κρύβει για κάθε κόμμα εξουσίας η εμφάνισή του σαν ακροαριστερή οργάνωση. Οσο οι μέρες περνούσαν βέβαια ολοένα και περισσότεροι προσχωρούσαν στο στρατόπεδο της Καββαδία, του Λάμπρου και του Μανιού.