Η τρομοκρατία της αυτοκτονίας

Οταν ο Κουφοντίνας και οι φίλοι του δολοφονούσαν και απειλούσαν, δεν θυμάμαι ποτέ την πολιτεία να υποχώρησε στις απαιτήσεις που έθεταν. Δεν θυμάμαι, λ.χ., τη Βουλή να συγκαλείται με θέμα «μήπως πρέπει να γίνουμε λαϊκή δημοκρατία;», προκειμένου να κατευνάσει τους τρομοκράτες. Ούτε θυμάμαι και τον κόσμο, τις λεγόμενες μάζες, να συγκινείται από το κάλεσμα της «17Ν» να ακολουθήσει τον επαναστατικό δρόμο, που υποτίθεται ότι άνοιγε με τις δολοφονίες της – εν πολλοίς, επειδή οι περίφημες προκηρύξεις της τρομοκρατικής οργάνωσης ήσαν ακατάληπτες για τους περισσότερους. Αν, λοιπόν, τότε η πολιτεία και οι δημοκρατικοί θεσμοί της δεν υποχώρησαν, γιατί θα πρέπει να υποχωρήσει τώρα που ο δολοφόνος απειλεί με τη δική του ζωή;