Η ιδεολογική κυριαρχία του περιθωρίου

Οσο περνάει ο καιρός από την έξοδο της χώρας από τα Mνημόνια αναδύεται η βαθιά πληγή που άφησαν στην κοινωνία όσοι τα εργαλειοποίησαν για να αποκομίσουν πολιτικό όφελος. Ο διχασμός, η ανοχή στη βία, το ταξικό μίσος και ο κοινωνικός φθόνος αποσταθεροποίησαν ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας που πέρασε ιδεολογικά στο περιθώριο. Δεν υπάρχει παράδειγμα άλλης ευρωπαϊκής χώρας που να επιδεικνύει ανάλογη ανοχή στην τρομοκρατία. Hταν Μάιος του 2017 όταν ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος έπεφτε θύμα τρομοκρατικής επίθεσης, μένοντας επί μήνες στο νοσοκομείο. Hταν η πρώτη φορά που φάνηκε στην πράξη τι προκάλεσαν οι κραυγές για προδότες, προσκυνημένους και δωσίλογους. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής, η γυναίκα δηλαδή που κατείχε το τρίτο κατά σειρά πολιτειακό αξίωμα της χώρας, έγραψε μόλις μία μέρα μετά και ενώ ο άνθρωπος βρισκόταν ακόμα στην Eντατική «εγώ δεν θα καταδικάσω τη βία, θα καταδικάσω τα Μνημόνια». Ποιος φανταζόταν ότι σε δημοκρατική χώρα θα γινόταν τρομοκρατικό χτύπημα κατά πρώην πρωθυπουργού, ενός ανθρώπου που, όπως αποκαλύφθηκε, αρνήθηκε ακόμα και τον μισθό του πρωθυπουργού, και δεν θα έτρεχε σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία να τον επισκεφτεί; Από τότε πέρασαν τέσσερα χρόνια και η ανοχή στη βία έχει εδραιωθεί. Κόμματα που έδειχναν παροιμιώδη ανοχή στην κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, όπου έκαναν κουμάντο ακραία γκρουπούσκουλα, εξεμάνησαν για την παρουσία ειδικού σώματος ασφαλείας, κάνοντας λόγο για αστυνομοκρατία. Δημοσιογράφος χαρακτήρισε «καταδότη» τον πρύτανη που αναγκάστηκε, ως όφειλε, εφαρμόζοντας τον νόμο, να ζητήσει τη βοήθεια της Εισαγγελίας, όταν εξωπανεπιστημιακοί και φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο χρησιμοποιώντας λοστούς και απείλησαν τους εργαζομένους να αποχωρήσουν. Ατομα και ομάδες τρολ γράφουν χιλιάδες tweets αποθέωσης τρομοκρατών, ενώ πολιτικοί αρχηγοί υποδαυλίζουν τη ρητορική μίσους.