Ξανά «σεισάχθεια»;

Οι μύθοι είναι χρήσιμοι. Μπορεί όμως να έχουν και καταστροφικά αποτελέσματα. Οπως ο μύθος ότι ωρίμασε η στιγμή και τουλάχιστον τα χρέη της πανδημίας θα «κουρευτούν». Κάποιοι το θεωρούν όχι απλά λογικό, αλλά σχεδόν σίγουρο. Θα το καταλάβει, λέει, η Λαγκάρντ και θα μας «κουρέψει» τα ομόλογα που έχει αγοράσει στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης. Οι ίδιοι προσθέτουν ότι κατά συνέπεια πρέπει να «κουρευτούν» και τα ιδιωτικά χρέη του τελευταίου χρόνου. «Σεισάχθεια» το λέγαμε το 2015 και οι αυταπάτες της τότε κυβέρνησης μας στοίχισαν το τρίτο Μνημόνιο. Κι όμως το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι αναφορές γενικά σε «κούρεμα» χωρίς να είναι σαφές το πλαίσιο της συζήτησης. Βαδίζουμε ολοταχώς για μια νέα, εθνική αυτή τη φορά, αυταπάτη. Το θέμα του «κουρέματος» έχει ήδη διογκωθεί αδικαιολόγητα στον δημόσιο διάλογο. Ποιοι κερδίζουν από αυτό; Προφανώς οι λαϊκιστές, αυτοί που συνήθως ευνοούνται από «καφενειακού» χαρακτήρα συζητήσεις. Ποιος χάνει αφήνοντας το θέμα να κυκλοφορεί στην κοινωνία; Προφανώς η κυβέρνηση, ειδικά αυτή που θέλει να δηλώνει μεταρρυθμιστική. Ποιος απορρυθμίζεται; Προφανώς αυτός που προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα χρέη του και βλέπει στον περίγυρό του να χαλαρώνουν τα συναλλακτικά ήθη και βέβαια οι αδαείς, οι ευκολόπιστοι.