Οι καταλήψεις πανεπιστημίων, σχολών, κτιρίων διοίκησης και άλλων δημόσιων χώρων κάνουν τελευταία την επανεμφάνισή τους ως μέσο δυναμικής διεκδίκησης, «αναμέτρησης με το κράτος», «αντίστασης στον αυταρχισμό της εξουσίας», με διάφορα αιτήματα και αφορμές. Γίνονται σημαίες ευκαιρίας από τις δυνάμεις του λαϊκισμού, που επενδύουν πολιτικά σε αυτές και υιοθετούν την κινηματική δυναμική τους. «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση» για τους μικρούς τιμονιέρηδες του πετροπόλεμου, τους αιώνιους ημιπιτσιρικάδες της μεταπολίτευσης οι οποίοι έμαθαν μία τέχνη και δεν λένε να την εγκαταλείψουν, αφού σε πολλούς εξασφάλισε το πολιτικό ευ ζην και σε άλλους τη μονιμότητα στο κομματικό απαράτ, δουλειά υπάρχει για όλους. Ετσι, ξαναρχίζουν οι καταλήψεις των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων με κάθε πρόσφορη αιτία και αφορμή, την ασφάλεια στα πανεπιστήμια, την αστυνομική καταστολή, τα δικαιώματα του κρατούμενου τρομοκράτη Κουφοντίνα στην απεργία πείνας, αύριο τα Συμβούλια Ιδρύματος, κάθε τι που δημιουργεί ένα πολιτικό γεγονός αναταραχής.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ