Η διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει επώδυνη, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει τις παθογένειες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που είχαν καλυφθεί στα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, από το 2012, όταν στην Κουμουνδούρου είδαν τα ποσοστά τους σε δυσθεώρητα επίπεδα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που οι ψηφοφόροι που απέκτησε δεν είχαν – και πολλοί δεν ήθελαν να έχουν – καμία σχέση μαζί του. Η λεγόμενη κομματική βάση εκπροσωπούσε ένα κόμμα του 3% και πέραν αυτού η εκλογική δύναμή του αποτελούσε ένα συγκυριακό φαινόμενο – μέσα στην εξαλλοσύνη της μνημονιακής περιόδου. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας αναρριχήθηκε στην εξουσία, με ένα κόμμα απροετοίμαστο όχι μόνο να κυβερνήσει, αλλά και να αντιληφθεί τις προσδοκίες των ψηφοφόρων του. Hταν από τότε εμφανές ότι η μαζική αντίδραση στα Mνημόνια δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία που θα έχει διάρκεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή