Οταν είσαι έξι χρονών, η νεότητά σου είναι ελαφρυντικό. Δεν φταις εσύ που ήθελες να φας ένα κομματάκι σοκολάτας παραπάνω. Δεν φταις που κοκκίνισες από το κλάμα για να σου τη δώσουν – φταίνε αυτοί που δεν ήθελαν να σε ακούν να γκρινιάζεις άλλο και υπέκυψαν στην επιθυμία σου. Οταν φτάσεις στα δεκαέξι, δεν φταις εσύ που μια μέρα με λιακάδα έκανες κοπάνα από το σχολείο. Φταίει το σύστημα που απαιτεί πολύ από τον χρόνο σου, οι καθηγητές που δεν μπορούν να κρατήσουν την προσοχή των μαθητών τους, η επαναστατική φύση των εφήβων για την οποία τραγούδησε κάποια στιγμή ο Σαββόπουλος. Οταν πια κλείσεις τα δεκαοκτώ, ε, ήρθε η ώρα να ζήσεις, βρε παιδί μου, να απολαύσεις τη στιγμή. Δεν πειράζει να πεις μια κουβέντα παραπάνω, να κάνεις μια τρέλα της στιγμής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή