Η μνήμη μας καθώς μεγαλώνουμε μοιάζει ολοένα και περισσότερο με ακατάστατη αποθήκη. Πετάμε μέσα της φύρδην-μύγδην τα πάντα. Πληροφορίες, εμπειρίες, πρόσωπα και μέρη. Και έντονα συναισθήματα και ερωτικές ακόμα συγκινήσεις. Ωσπου το παρελθόν μας, πρόσφατο κι απώτερο, καταντάει ένας χυλός, στην επιφάνεια του οποίου επιπλέουν πεντέξι – όχι παραπάνω – γεγονότα. Εκείνα που μάς έκαναν ό,τι είμαστε. Ή ό,τι νομίζουμε πως είμαστε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή