«Ηταν η καλύτερη εποχή. Ηταν η χειρότερη εποχή. Ηταν η άνοιξη της ελπίδας. Ηταν ο χειμώνας της απελπισίας. Ηταν ο καιρός της πίστης. Ηταν της απιστίας ο χρόνος. Είχαμε τα πάντα μπροστά μας. Δεν είχαμε τίποτα μπρος μας. Με λίγα λόγια. Η εποχή αυτή ήταν ίδια με την εποχή μας». Φράσεις που μοιάζουν τόσο επίκαιρες. Θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί σήμερα και να σχολιάζουν το τώρα μας. Και όμως, έτσι άρχισε τον λόγο τις για τις γυναίκες (αναφερόμενη σε ένα απόσπασμα από μυθιστόρημα του Ντίκενς) η Μελίνα Μερκούρη το μακρινό 1982.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή