Εχουν πληθύνει τελευταία οι περιπτώσεις που στην πολιτική, και στο υψηλότερο ακόμα επίπεδο, η διπροσωπία κι οι προσχηματικές διακηρύξεις αναλαμβάνουν κεντρικό ρόλο. Βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Ενωση, σε επίπεδο συνόδου υπουργών Εξωτερικών να εκφράζει δικαιολογημένα τον αποτροπιασμό της για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία (λ.χ. περίπτωση Ναβάλνι), ενώ κουνάει μάλλον αδιάφορα τους ώμους για άλλες προκλητικότερες περιπτώσεις. Οπως και στην περίπτωση των διώξεων διαμαρτυρομένων προς την κυβέρνηση προσωπικοτήτων της κοινωνίας στη Λευκορωσία, η ΕΕ εξαντλεί τις ευαισθησίες της μέχρι του σημείου που δεν θίγονται οικονομικά συμφέροντα των χωρών – μελών της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή