Διαγραφές

Το ερώτημα επιστρέφει συχνά στα πηγαδάκια των παροικούντων την Κουμουνδούρου: Γιατί ο Τσίπρας δεν διαγράφει εκείνους που τον φέρνουν στη θέση του απολογούμενου, ειδικά τις στιγμές που θα μπορούσε να βρίσκεται εύκολα στην έδρα του επικριτή της κυβέρνησης; Η απορία έγινε εντονότερη την προηγούμενη εβδομάδα. Επειτα από έναν δύσκολο μήνα για τον πολιτικό του αντίπαλο ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να προκαλεί βραχυκυκλώματα σε Μαξίμου και συμπολίτευση προσπαθούσε να διαχωρίσει τη θέση του από τις δηλώσεις ενός ιστορικού στελέχους του για τη 17Ν. Και λίγο πιο πριν να αποστασιοποιηθεί από τα ποσταρίσματα ενός λιγότερο ιστορικού μεν, εξαιρετικά θορυβώδους δε, συντρόφου που θέλησε να δώσει θεσμική έκφραση στο hashtag ΝΔ_παιδεραστές. Καμία από τις δυο απόπειρες δεν υπήρξε επιτυχημένη στην ανάγνωση όσων παρακολουθούν από μακριά τα αριστερά πράγματα – επειδή καμία δεν φάνηκε τόσο κατηγορηματική όσο χρειαζόταν. Μόνο οι πολύ πιστοί στον ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκαν ότι ο αρχηγός «άδειασε» τον δεύτερο στη Βουλή ή πως το κόμμα επέπληξε τον πρώτο με μια «σκληρή» ανακοίνωση.