Μαραθωνοδρόμοι

Αυτές τις μέρες δημοσιεύονται απολογισμοί από τον χρόνο που περάσαμε σε καθεστώς πανδημίας. Οι αλλαγές στα εργασιακά, στον τρόπο ζωής, η κατάργηση της χειραψίας, η απώλεια της αγκαλιάς, οι ώρες με το Netflix. Δεν καταγράφουν το σημαντικότερο: τις αλλαγές στον ψυχικό μας κόσμο. Αυτές τις εντοπίζουμε στα λύματα. Η εικόνα της ψυχής βρίσκεται, κατά κάποιον τρόπο, σε αυτά που διώχνουμε από το σώμα και καταλήγουν στις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Ανέβηκαν κατακόρυφα η κατανάλωση των αντικαταθλιπτικών και η χρήση κοκαΐνης. Κοινώς σκευάσματα και ουσίες που χρησιμοποιούνται για να φτάσεις σε κάτι που θα θυμίζει high, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν και πόσο low είσαι. Πρόκειται για μετρήσιμα μεγέθη, που όμως δεν μπορούν να φωτίσουν τη συνολική εικόνα. Τι άλλαξε μέσα μας η πανδημία; Και, κυρίως, κατά πόσο είμαστε σε θέση να το διαχειριστούμε; Δυστυχώς αυτές οι απαντήσεις δεν μπορούν να είναι γενικές. Ο καθένας από μας έχει μια δική του ερώτηση και την προσωπική του απάντηση για να δώσει. Υποτίθεται ότι αυτή είναι η τελευταία εβδομάδα του lockdown. Μέχρι να προστεθεί άλλη μία. Θα μου πείτε ότι πέρασε ένας χρόνος, δεν θα κολλήσουμε στις τελευταίες εβδομάδες. Συμφωνώ, αλλά και οι μαραθωνοδρόμοι λίγο πριν από τον τερματισμό καταρρέουν.