Σύστημα

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο κανένα τους δεν είναι λιγότερο αληθινό ή πιο ασήµαντο από τα άλλα. Αν κάποιος καθίσει να τα παρακολουθήσει στη σειρά – όχι απαραίτητα τη χρονική – ίσως αντιληφθεί τη µεγαλύτερη εικόνα που συνθέτουν τα πλάνα τους. Ποια είναι αυτή; Πως σε όσα συµβαίνουν δεν πρέπει να διαλέξει ένα από τα δυο προφανή στρατόπεδα. Η αυθαίρετη αστυνοµική βία είναι το ίδιο απειλητική µε τον νόµο του όχλου. Είτε σηκώνει το κλοµπ του ο άνδρας της Αστυνοµίας παραπάνω απ’ όσο του επιτρέπει το δηµοκρατικό πολίτευµα, είτε ρίχνει τη γροθιά του ο «αγανακτισµένος» αγνοώντας τους κανόνες, το αποτέλεσµα είναι πανοµοιότυπο. Οι µοναδικοί που κερδίζουν είναι οι ακραίοι – όπως κι αν αυτοχαρακτηρίζονται, δεξιοί ή αριστεροί. Δεν επωφελείται ούτε η Αριστερά, ούτε η Δεξιά. Γιατί στο τέλος, στα µάτια εκείνων που στοιχίζονται άκριτα πίσω από τους µεν ή από τους δε, απονοµιµοποιείται το σύστηµα.  Αρα, αµφισβητείται και η νοµιµοποίηση όλων αυτών που το ενσαρκώνουν – όπως π.χ. των κοµµάτων ή των πολιτικών τους στελεχών.