Η λογοτεχνική έκρηξη (boom literario) στο σύνολο των χωρών της Λατινικής Αμερικής στην περίοδο 1960-1990 πρόσφερε τη χορογραφία μιας σκληρής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας παράλληλα με τη δοξολογία του μεγαλείου της ζωής που γεύεται το απίθανο, το παράλογο, το ονειρικό και – ταυτόχρονα – το αδόκητο ως πεπρωμένο, αλλά και ως δοκιμασία. Δεν επρόκειτο για κάτι μη αναμενόμενο. Από τα τέλη του 19ου αιώνα και ως τα μέσα του 20ού, πρόδρομες μορφές του Λόγου και της Τέχνης στην Καραϊβική και στον «Νότιο Κώνο» της αμερικανικής ηπείρου, μέσα από αιματηρά απελευθερωτικά και πολιτιστικά κινήματα, είχαν διαμορφώσει τα θεμέλια μιας γένεσης, η οποία, παρά τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές παρεμβάσεις και στηρίξεις άθλιων άμεσων και έμμεσων δικτατοριών (και ως αντίδραση σε αυτές), ύψωσαν ένα οικοδόμημα ανθρωπισμού, του οποίου η έκταση απλώνεται από την αχρειότητα ως την μεγαλοσύνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή