Συχνά τα γενικά τραύματα, ψυχικά – κοινωνικά, λειτουργούν όπως εκείνα που μας αφορούν προσωπικά, εκείνα δηλαδή που φέρουμε από τα παιδικά μας χρόνια, από την εφηβεία, από τα χρόνια της διαμόρφωσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητας. Οι αρνητικές εμπειρίες, συλλογικές και προσωπικές, εντάσσονται στη μνήμη της προσωπικής ζωής μας και ανακαλούνται συχνά αυτόματα, ιδιαίτερα εάν υπάρχει η αίσθηση ή η πεποίθηση ότι το τραύμα παραμένει μια χαίνουσα πληγή που συχνά καθορίζει μέγα μέρος της ζωής μας. Συχνά όμως, επίσης, τα προσωπικά τραύματα παρακάμπτονται, όταν το κόστος της λύσης φαντάζει οδυνηρό και ανατρεπτικό για τις όποιες ισορροπίες έχουν εν τω μεταξύ συγκροτηθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή