Ηταν ένα πρωί στο Αμβούργο πριν από 12 χρόνια, στα γραφεία της εφημερίδας «Die Zeit», στο γραφείο του εκδότη της, πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ. Η συνάντηση είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μισή ώρα. Τελικά κράτησε πάνω από τρεις, καθώς επεκτάθηκε στη μεγάλη αγάπη του Σμιτ: τη μουσική. Επαιζε πιάνο τόσο καλά, ώστε ηχογράφησε έργα του Μπαχ και του Μότσαρτ για τρία πιάνα μαζί με τον Εσενμπαχ και τον Φραντζ, τους δύο ανερχόμενους γερμανούς αστέρες του πιάνου στα τέλη του ’70. Η συζήτηση για τη μουσική, όπως και για την Ευρώπη, είχε τεράστιο ενδιαφέρον. Ομως τώρα ας μείνουμε σε κάτι άλλο: στο γιατί ο Σμιτ ήταν τόσο σκληρά επικριτικός έναντι του ιδεολογικά ομοταγούς του σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή