Σπασμένα γυαλιά

Ολες οι ευτυχισμένες οικογένειες – το ξέρουμε από τον καιρό του Λέοντος Τολστόι – είναι ίδιες. Οι δυστυχισμένες διαφέρουν στη δυστυχία τους. Η Ελλάδα ήταν ως την περασμένη Τρίτη μια από τις ευτυχισμένες χώρες, όπου δεν είχε εκδηλωθεί κάποια μαζική διαμαρτυρία, διαδήλωση ή εξέγερση – με εξαίρεση, ίσως, το κίνημα των νυχτερινών, αλκοολούχων συνάξεων σε πλατείες που άνθησε για λίγο τον περασμένο Μάιο – κατά των ασφυκτικά περιοριστικών της ελευθερίας μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η ανυπακοή, όταν εκδηλωνόταν, εκδηλωνόταν υπογείως, σιωπηλά, ανομολόγητα και σε μικρές παρέες, όπως αυτές που νοικιάζουν airbnb για να κάνουν πάρτι. Από την περασμένη Τρίτη, όμως, με τη διαδήλωση στη Νέα Σμύρνη, μπήκαμε κι εμείς στη χορεία των δυστυχισμένων, στον χορό της άρνησης. Αλλά με διαφορετικό τρόπο, φυσικά.