Ητανε χαρά μεγάλη, μετά από δεκαετίες οδυνηρής πορείας στην έρημο της Πετραίας Αθήνας, να βλέπουν έναν νέο άνθρωπο τα σωματειάκια της Αθήνας, να σκύβει πάνω από τις ανάγκες τους. Μιλάω για τον δήμαρχο της Αθήνας, τον Κώστα Μπακογιάννη. Ακουσε, αφουγκράστηκε, και κατάλαβε κάτι, που όλοι οι προηγούμενοι δήμαρχοι δεν είχαν τις κεραίες να συλλάβουν το μήνυμα. Κατάλαβε την αναγκαιότητα του σωματείου στη ραχοκοκαλιά της πόλης. Κατάλαβε ότι δεν ήταν μια ιστορία καμιά 15αριά βαρεμένων να βάλουν φανέλα και κοντοβράκι, και κάθε Κυριακή να ταλαιπωρούν εαυτούς και αλλήλους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή