Ηταν αποδοχή ήττας η επιλογή του καταδικασμένου για έντεκα δολοφονίες τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα να σταματήσει την απεργία πείνας, επιλέγοντας να σώσει τη ζωή του και να μη γίνει σύμβολο προς χρήση ενός αντιδημοκρατικού κινήματος που ήδη απειλούσε τη δημοκρατία. Μάλιστα μιας ήττας συντριπτικής – αφού ο τρομοκράτης αναγκάστηκε να αποδεχτεί την ισχύ των κανόνων του κράτους δικαίου, στους οποίους εντέλει κατέφυγε μέσω των συνηγόρων του. Ανάμεσα στην απώλεια της ζωής του με την οποία ο τρομοκράτης απειλούσε τη δημοκρατία και στον εξευτελισμό του από την υπαναχώρησή του για τη σωτηρία του, επέλεξε τον εξευτελισμό – και τη σωτηρία. Κοινότοπη και καθόλου ηρωική πράξη, αλλά ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινη και κατανοητή – ακόμα και για έναν στυγερό δολοφόνο, ο οποίος σκότωνε με ωμότητα πρόσωπα με τα οποία είχε πολιτικές διαφωνίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή