Τι μοντέλο αστυνόμευσης έχουμε;

Το τελευταίο διάστημα διαβάζουμε και ακούμε συνεχώς για το δόγμα «νόμος και τάξη» που εφαρμόζει η κυβέρνηση, το οποίο, αυτοί που προωθούν το συγκεκριμένο αφήγημα, χαρακτηρίζουν ως το δόγμα της ακραίας καταστολής. Βέβαια, το ίδιο το επιχείρημα και η καμπάνια καταγγελίας του νόμου και της τάξης έχει από μόνη της μία προβληματική διάσταση. Από πότε έγινε αρνητικό να εφαρμόζεται ο νόμος και να διατηρείται η τάξη; Οσοι υποστηρίζουν βέβαια αυτό το επιχείρημα θα απαντήσουν πως το πρόβλημα δεν είναι ο νόμος και η τάξη, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται και επιβάλλεται. Από αυτό το σημείο μπορεί να αρχίσει μία ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη σύγχρονη αστυνόμευση και τα διαφορετικά μοντέλα που υπάρχουν. Αρκεί βέβαια, όσοι συμμετέχουν σε αυτή, να αποδέχονται πως η Αστυνομία έχει το μονοπώλιο στο δικαίωμα της χρήσης νόμιμης βίας για την ασφάλεια και την προστασία της κοινωνικής ειρήνης και των πολιτών. Ενα δικαίωμα που δεν το έχει πάρει μόνη της, αλλά από το Κοινωνικό Συμβόλαιο που αποτελεί την καταστατική λειτουργία των σύγχρονων φιλελεύθερων δημοκρατιών. Βέβαια, η χρήση νόμιμης βίας γίνεται στο πλαίσιο αναγκαιότητας και αναλογικότητας και υπόκεινται στον αναγκαίο έλεγχο.