Τελικά η απεργία πείνας του πολυϊσοβίτη αρχιτρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα είχε πολλές παράλληλες παρενέργειες στο πολιτικό και νομικό σκηνικό. Μπορεί ο ίδιος να την έληξε, όμως μαθαίνω και βλέπω πως αριστερά του τόξου ένας πόλεμος μαίνεται. Σας θυμίζω πως και η ίδια η απόφαση για απεργία δίχασε την Αριστερά, αν και οι περισσότεροι ιεράρχησαν το θέμα δικαιωμάτων – αυτοί οι τελευταίοι εμφανίζονται τώρα θιγμένοι, μου λένε, από την πολιτική εργαλειοποίηση που υπέστησαν από τον απεργό. Ενα άλλο κομμάτι της Αριστεράς πάλι… τάχθηκε με το πανό «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». Γενικά πάντως μια αντιπαράθεση την εντοπίζω. Πιο σφοδρή είναι η κόντρα του πανεπιστημιακού, νομικού και πρώην προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Δημήτρη Χριστόπουλου και της συνηγόρου του Κουφοντίνα, Γιάννας Κούρτοβικ. Η τελευταία, σε εκδήλωση του ιστοτόπου ΤPP, φέρεται, σύμφωνα με τον Χριστόπουλο, να είπε ότι ο ίδιος ανήκει σε ομάδα ανθρώπων που «όχι μόνο έφτασαν να λυπούνται, να διαμαρτύρονται που δεν πέθανε (ο απεργός), διότι θα τον ήθελαν νεκρό, αλλά και να επιχειρηματολογούν υπέρ της βίας και του αυταρχισμού στο συγκεκριμένο πεδίο του ποινικού δικαίου…». Ο Χριστόπουλος σε οργισμένη επιστολή του στο TPP χαρακτήρισε τη δήλωση ανήθικη, ενώ θύμισε τις δικές του παρεμβάσεις, όπως ότι το κράτος δικαίου παραβιαζόταν εξαιτίας της μη μεταγωγής του απεργού στον Κορυδαλλό. Αφησε όμως μια μπηχτή για το τέλος που σας την παραθέτω: «Ενδεχομένως ενόχλησε ότι με την ανάρτησή μου αμφισβήτησα το αφήγημα της περήφανης νίκης που σήμανε η απεργία, το οποίο με εμμονή υπερασπίζεται η Ι. Κούρτοβικ και με το οποίο διαφωνώ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή