Η Γιασμίλα Ζμπάνιτς δεν είχε καλά καλά κλείσει τα 18 όταν ξεκίνησε ο πόλεμος της Βοσνίας. Το σπίτι της οικογένειάς της στο Σαράγεβο βρισκόταν δίπλα σε έναν κινηματογράφο, εκεί είχε μεγαλώσει, από παιδί ονειρευόταν να γίνει σκηνοθέτης. Σπούδασε στην Ακαδημία Θεατρικών Τεχνών του Σαράγεβο, με τον πόλεμο ως επίμονο φόντο. Τα μαθήματα συνεχίστηκαν παρότι η πόλη βρισκόταν υπό πολιορκία, κάτι που σημαίνει πως σπάνια υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και πως η Γιασμίλα κινδύνευε από τους ελεύθερους σκοπευτές κάθε φορά που έβγαινε στον δρόμο. Οποτε ερχόταν το ρεύμα για λίγες ημέρες, «βλέπαμε τη μία ταινία μετά την άλλη, σαν έναν τρελό μαραθώνιο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή