Λόγια, λόγια, λόγια, ανάκατες λέξεις χωρίς ειρμό και έρμα με τη μηχανή να αλέθει σώματα ψυχές και συνειδήσεις. Είναι βλέπεις που στο διαδίκτυο ο κιμάς κόπτεται απουσία του πελάτου. Πόση χολή έχει πια ο καθένας να εμέσει; Πού κρυβόταν τέτοιο μένος και μόλις άνοιξε η βαλβίδα τινάχτηκε το μαύρο αίμα στο ταβάνι; Εχουν άποψη και γνώμη όλοι και για όλα. Και καλά κάνουν. Αλλά είναι δυνατόν αυτή η άποψη να διαλαλείται με τόση χυδαιότητα; Ισως οι άνθρωποι πια να μην έχουν κάποιον κοντά τους να πουν τον πόνο τους και ξεθυμαίνουν στον δύσοσμο αέρα του ηλεκτρονικού λογαριασμού τους. Κι ο πόνος τους έχει πολλή μαυρίλα κι άγριο θυμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή