Mια νοτιοευρωπαϊκή διπλωματική πηγή το έθεσε ως εξής στην El País: «Η συμφωνία για το Προσφυγικό πρέπει να παραμείνει στο περιθώριο των καθημερινών σχέσεων με την Τουρκία και το Ταμείο δεν πρέπει να γίνει ένα εργαλείο για την επιβράβευση ή την τιμωρία της κυβέρνησης Ερντογάν». Η αντίφαση, έτσι, καλά κρατεί. Από τη μια επαινούμε (και χρυσοπληρώνουμε) την Τουρκία επειδή οι προσφυγικές ροές μειώθηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια από ένα εκατομμύριο σε 15.000 ψυχές κι από την άλλη την καταγγέλλουμε για αυταρχισμό στο εσωτερικό και επεκτατισμό στο εξωτερικό. Θεωρούμε το καθεστώς επικίνδυνο για τους Κούρδους, τους δημοσιογράφους και τις γυναίκες, αλλά ασφαλές για τους πρόσφυγες. Με αυτή τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, όπως είπε ο Χάικο Μάας, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Το κακό είναι ότι το ξέρει και ο Ερντογάν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή