Σύμφωνα με μία δίκην αποφθέγματος φράση του Αλέξη Μινωτή που έλεγε πως «όλος ο εξωτερικός μας βίος δεν αξίζει μια πεντάρα, μόνο η κοίτη της μέσα μας ζωής έχει σημασία», δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι με άλλα μέτρα κρίνεται η πανδημία ενόσω τη ζούμε και με άλλα μέτρα θα αποτιμάται όταν θα έχει ξεπεραστεί. Αυτό όμως που είναι σίγουρο και θα έπρεπε να έχει γίνει αντιληπτό, από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσής της, είναι πως θα έπρεπε να έχει προκαλέσει και έναν προβληματισμό όπως κάθε τι που δεν ελέγχεται και δεν καθορίζεται από την ανθρώπινη βούληση, είναι δηλαδή «εκ Θεού». Οπως ακριβώς συμβαίνει με τον θάνατο. Και να μη συζητιέται και να μην προβληματίζει αποκλειστικά και μόνο σε σχέση με τα μέτρα προστασίας που εγγυώνται τα κράτη. Κατά πόσο δηλαδή σου επιτρέπεται να ασκηθείς τρέχοντας σε έναν δημόσιο χώρο, ή να βγάλεις το κατοικίδιό σου βόλτα. Να μην αντιμετωπίζεται η πανδημία αποκλειστικά ως μια υπόθεση διαχείρισής της, αλλά κυρίως να έχει προβληματίσει ως προς τη σημασία της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης και των μεταβολών που μπορεί να γνωρίσει η έννοια του πεπρωμένου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή