Αποχαιρετισμός σε έναν τσεμπαλίστα

Από τα παιδικά του ακόμη χρόνια, ο Φρανσουά Γκρενιέ δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς μουσική. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μία οικογένεια όπου κανείς δεν ήξερε να παίζει κάποιο όργανο. Από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, ωστόσο, στο Αβενέλ, στον γαλλικό Βορρά, ζήτησε από τους γονείς του να τον γράψουν σε μουσικό σχολείο. Και έτσι έγινε. Ο Φρανσουά έκανε σπουδές πιάνου, τσέμπαλου, κλασικής μουσικής, μελωδίας, μουσικής σημειογραφίας και μουσικολογίας. Τις ολοκλήρωσε, στα 25 του χρόνια, με ένα μεταπτυχιακό στη διεύθυνση χορωδίας, από το Βασιλικό Ωδείο της Μονς. Τα τελευταία χρόνια μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στη διεύθυνση χορωδιών, με έξι έως και εκατό τραγουδιστές, και τη συν-διεύθυνση του Ensemble Hemiole, ενός ανσάμπλ με έδρα τη Λίλλη που ειδικεύεται στην μπαρόκ μουσική – το «ημιόλιο», όπως ονομάζεται στη θεωρία της μουσικής η αναλογία 3:2, αποτελεί σημαντικό στοιχείο του ρυθμού στην μπαρόκ μουσική της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ο ίδιος είχε όμως ως τσεμπαλίστας ένα τεράστιο ρεπερτόριο, που κάλυπτε από τη μεσαιωνική και την αναγεννησιακή έως τη σύγχρονη μουσική. «Η μουσική ήταν το οξυγόνο του» – όλοι όσοι τον γνώρισαν, αυτό λένε.