Το βαθύρριζο θέατρο

Σήμερα είναι η παγκοσμίως καθιερωμένη «Ημέρα του Θεάτρου»! Και η τραγική συγκυρία της πανδημίας μας βρίσκει χωρίς θέατρο. Και η έλλειψή του έχει και ένα καλό: μας λείπει. Ακόμη και οι πλέον αδιάφοροι αισθάνονται την απουσία, διότι πάντα το θέατρο αποτελούσε μια αυτονόητη συνιστώσα του πολιτισμού μας, και όχι μονάχα του λεγόμενου δυτικού πολιτισμού. Η Ασία έχει γενναία και καθοριστική για το παγκόσμιο θέατρο ιστορία. Αλλά και δρώμενα μιμητικά και ορχηστρικά λαών στα βάθη των δασών της Αφρικής και της Νότιας Αφρικής, αλλά και των γηγενών της Ανατολίας οδήγησαν τους μελετητές ιστορικούς του θεάτρου στην αναζήτηση των ριζών της μιμητικής πράξεως, πριν βρει την εξαίσια, τελειωμένη μορφή της στα μέσα του 6^ου π.Χ. αιώνα στην Αττική. Πολλά χρόνια, εξάλλου, πριν από τους προδρόμους του Αισχύλου, τα διονυσιακά εορταστικά φαλλικά και άλλα τελέσματα – μιμήματα, οι μεταμορφώσεις, τα προσωπεία, τα χορευτικά και μελωδικά ομαδικά δρώμενα είχαν αναγάγει τη μίμηση σε καλλιτεχνικό ζητούμενο και μόρφωμα.