Το γερμανικό φοιτητικό κίνημα και η ελευθερία των Ελλήνων

Παρότι είθισται να ανάγουμε την έννοια «φοιτητικό κίνημα» στις πρακτικές της νεολαίας της δεκαετίας του 1960, η συνειρμική αλυσίδα «φοιτητής – νεολαία – εξέγερση» είναι δημιούργημα, όπως μας το έχει θυμίσει ο Juergen Osterhammel, του πρώιμου 19ου αιώνα. Πριν ακόμη από τη σημαντική συμβολή του φοιτητικού ακτιβισμού στις γαλλικές επαναστάσεις του αιώνα ή τα χρόνια μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο στη Ρωσία, οι γερμανικές φοιτητικές οργανώσεις, οι Burschenschaften, πρωτοεμφανίστηκαν το 1815 και ανέδειξαν σε σημαντικό παράγοντα της πολιτικής τη φοιτητική διαμαρτυρία στο όνομα της γερμανικής ενοποίησης και του φιλελευθερισμού. Αρχής γενομένης με την παλαιότερη, την Urburschenschaft, στην Ιένα, οι νεωτερικού τύπου αυτές εθνικιστικές οργανώσεις πήραν μέσα στον πυρετό του αντιναπολεόντειου γερμανικού εθνικού κινήματος τη θέση των παλαιότερων τοπικών συλλόγων των φοιτητών, αλλά και των φοιτητικών ταγμάτων στο πρότυπο του τεκτονισμού, κάποτε ήδη πολιτικοποιημένων στον αστερισμό της Γαλλικής Επανάστασης, και διατύπωσαν στην πρώτη τους παγγερμανική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Πύργο του Βάρτμπουργκ στη Θουριγγία το 1817 το πολιτικό πρόγραμμα της ενιαίας πολιτικά, θρησκευτικά και οικονομικά Γερμανίας και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της αστικής ελευθερίας. Αριθμώντας στα μέλη τους, βάσει των σχετικών μελετών, περίπου το ένα τρίτο της γερμανικής ακαδημαϊκής ελίτ των τότε φοιτητών, οι Burschenschaften βρέθηκαν γρήγορα στο στόχαστρο με την παλινορθωτική «καταδίωξη των δημαγωγών», ιδίως μετά τη δολοφονία το 1819 από τον ριζοσπάστη φοιτητή Karl Ludwig Sand (1795-1820) του ορκισμένου αντιπάλου τους, γενικού προξένου της Ρωσίας και συγγραφέα August von Kotzebue (1761-1819).