Το άρωμα ενός αιώνα

Στις αρχές της δεκαετίας του ’20 κανένας δημιουργός ενδυμάτων δεν είχε διανοηθεί να βάλει την υπογραφή του σε μια αρωματική δημιουργία και να μπει στη μύτη των οίκων αρωματοποιίας. Αλλωστε τα αρώματα ήταν επίπεδα, αναδύοντας την ευωδιά από ένα μόνο λουλούδι, όπως κρίνο, βιολέτα, γιασεμί, ανθό πορτοκαλιού. Ομως η Γκαμπριέλ Σανέλ είχε την πρόθεση να απελευθερωθεί η θηλυκότητα από τους οσφρητικούς περιορισμούς με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούσε τις δημιουργίες της για να ελευθερώσει το μυαλό και το γυναικείο σώμα διεκδικώντας τη δημιουργία ενός νέου στυλ. Η Σανέλ ήθελε ένα άρωμα «που να μυρίζει γυναίκα. Θέλω να δώσω στις γυναίκες ένα άρωμα σύνθετο. Που θα έχει φτιαχτεί σαν σύνθεση πολλών συστατικών». Και έτσι μπήκε στο εργαστήριο του αρωματοποιού Ερνέστ Μπο, γοητεύτηκε από την πειθαρχία και τις εμπνεύσεις του, τους πειραματισμούς του με τα συνθετικά μόρια των αλδεΰδών σε πρωτοφανείς αναλογίες για να εξυψώσουν τις αρωματικές νότες των λουλουδιών. Το πέμπτο δείγμα που ο Ερνέστ Μπο της παρουσίασε ήταν το πιο συναρπαστικό. Η Γκαμπριέλ Σανέλ του ζήτησε να προσθέσει σε αυτό περισσότερο γιασεμί από την Γκρας. Και έκλεισε το Νο 5 σε ένα απλό αυστηρά γεωμετρικό μπουκάλι μέσα σε ένα ασπρόμαυρο κουτί και το έστειλε να συναντήσει τη μοίρα του. Χάρη στον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα, έγινε το σημείο καμπής που εγκαινίασε τη σύγχρονη εποχή του αρώματος και άλλαξε την ιστορία του. Το Νο 5 θεωρήθηκε πρωτοποριακά επαναστατικό, ανατρέποντας την παραδοσιακή αρωματοποιία.