Το έφερε η συγκυρία και σήμερα κλείνουν ακριβώς 10 χρόνια από την απώλεια του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1921 – 2011). Υπήρξε ακριβός φίλος σε αγώνες πνευματικός συνοδοιπόρος. Αν ήθελε κανείς να σχεδιάσει τη συγγραφική, θεατρική γεωγραφία της Ελλάδας και προχωρούσε στη σήμανση των κορυφογραμμών θα έμενε, πιστεύω, χωρίς αντίρρηση, στον Γεώργιο Χορτάτση της «Ερωφίλης», στον Αντώνιο Μάτεση του «Βασιλικού», στον Μ. Χουρμούζη του «Χαρτοπαίκτη», στον Δημήτριο Βερναρδάκη της «Φαύστας», στον Κωστή Παλαμά της «Τρισεύγενης», στον Γρηγόριο Ξενόπουλο της «Στέλλας Βιολάντη», στον Παντελή Χορν και στο «Φιντανάκι», στον Αγγελο Τερζάκη και στη «Θεοφανώ», στον Νίκο Τσιφόρο και στην «Πινακοθήκη των ηλιθίων», στον Δημήτρη Ψαθά και στον «Φον Δημητράκη», στους Σακελλάριο – Γιαννακόπουλο και στον «Ηρωα με τις παντούφλες» και στον Ιάκωβο Καμπανέλλη και στην «Αυλή των θαυμάτων». Συνήθως αυτές οι επιλογές στην τέχνη έχουν να κάνουν περισσότερο με τη στροφή σε νέα θεματική ή νέα «γλώσσα» και συχνά εγκαινιάζουν την ανάβαση σε άγνωστες οροσειρές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή