Από τη δεκαετία του 1970 εμφανίστηκαν στη νομοθεσία ευρωπαϊκών χωρών ειδικές ρυθμίσεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση θεσπίστηκε ειδικό νομοθετικό πλαίσιο αρχικά με την Οδηγία 95/46 και ακολούθως με τον ήδη ισχύοντα Κανονισμό 2016/679 (Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων). Και στα δύο αυτά ενωσιακά νομοθετήματα λαμβάνεται πρόνοια για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των εθνικών εποπτικών Αρχών και τον εξοπλισμό τους με τα αναγκαία μέσα για την αποτελεσματική λειτουργία τους. Η μέριμνα αυτή αποτυπώνεται ανάγλυφα στις διατάξεις του άρθρου 52 του Κανονισμού, σύμφωνα με τις οποίες απαιτείται να εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις ανεξαρτησίας των μελών της αρμόδιας εποπτικής Αρχής κάθε χώρας και να διασφαλίζεται από το Κράτος ότι η εποπτική Αρχή αφενός επιλέγει δικούς της υπαλλήλους οι οποίοι διοικούνται αποκλειστικά από την ίδια και αφετέρου διαθέτει τους απαραίτητους ανθρώπινους, τεχνικούς και οικονομικούς πόρους και τις αναγκαίες εγκαταστάσεις και υποδομές για την αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων της, υπόκειται δε σε οικονομικό έλεγχο κατά τρόπο που δεν επηρεάζει την ανεξαρτησία της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή