Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει για τα αδιέξοδα που προκαλούν σε όλες τις ενεργές ηλικίες τα οικονομικά προβλήματα και η κοινωνική περιθωριοποίηση. Αλλά αυτό που δεν καταλάβαινα (ούτε τώρα…) είναι η συνάφειά τους με τη χρήση ουσιών. Δεν λέω απαραίτητα αντικαταθλιπτικών – όπου η μέτρηση των λυμάτων την περίοδο της καραντίνας έδειξε αλματώδη αύξηση – αλλά των λεγόμενων ναρκωτικών. Ως υπεραπλούστευση το άκουγα πάντα. Ή ως εύκολη δικαιολογία. Πώς δηλαδή ένας 50άρης άνεργος ή μια 60άρα έγκλειστη θα αναζητήσει μια διαφυγή (;) που ευκολότερα από παλιά βρίσκεται, αλλά δεν διατίθεται δωρεάν. Και κοστίζει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή