Η Κίνα πρέπει να δημιουργήσει παγκόσμιο πλούτο για όλους

Η Κίνα έχει γίνει πολύ πιο ευημερούσα τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Το κινεζικό κράτος αύξησε το μερίδιό του στον καθαρό εθνικό πλούτο μέσω βελτιώσεων στις δημόσιες υποδομές που ωφελούσαν τους απλούς ανθρώπους και όχι μόνο τις ελίτ. Ο κρατικός πλούτος θα επιτρέψει στην κυβέρνηση, να ανακεφαλαιοποιήσει τον τομέα των συντάξεων και της κοινωνικής ασφάλισης, μεταφέροντας αποτελεσματικά τον πλούτο σε εργαζόμενους με χαμηλό εισόδημα. Επιπλέον, με το 90% των νοικοκυριών να κατέχουν τώρα σπίτια και τους πραγματικούς μισθούς να έχουν αυξηθεί κατά περίπου 3% ετησίως για μια δεκαετία, η Κίνα μπορεί τώρα να βασιστεί στην κατανάλωση ως τον κύριο κινητήρα της ανάπτυξης. Αυτό εξηγεί γιατί οι κινέζοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φοβούνται λιγότερο την οικονομική αποσύνδεση από τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, η Κίνα επωφελείται από την παγκοσμιοποίηση, οπότε έχει ελάχιστο ενδιαφέρον να επιτεθεί στην παγκόσμια τάξη (ή στις ΗΠΑ). Οσοι υποστηρίζουν ότι η αύξηση των ακαθάριστων επιπέδων χρέους θέτει σε κίνδυνο την Κίνα πρέπει να δει ότι το χρέος της είναι ως επί το πλείστον εγχώριο, ενώ η χώρα είναι καθαρός δανειστής στον κόσμο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την καθαρή υποχρέωση της Αμερικής έναντι του 11,7% του καθαρού πλούτου της, ή πάνω από το ήμισυ του ΑΕΠ της. Ενα υψηλό επίπεδο χρέους έχει σημασία μόνο εάν δεν υπάρχουν στοιχεία ενεργητικού για να υποστηριχτεί μέσω αποφασιστικών ενεργειών για τον έλεγχο του χρέους των εταιρειών, ο κινεζικός δείκτης εταιρικής μόχλευσης μειώθηκε από 160,4% το πρώτο τρίμηνο του 2017 σε 151% μέχρι το τέλος του 2019. Με έναν γηράσκοντα πληθυσμό αλλά αυξανόμενο πλούτο, η Κίνα πρέπει να αντιμετωπίσει τις κοινές παγκόσμιες προκλήσεις της κοινωνικής ανισότητας και της κλιματικής αλλαγής.