Εξήντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο με αίτημα την Ενωση με την Ελλάδα. Αν και κανείς δεν αμφισβητεί τις ένδοξες στιγμές του, είναι αλήθεια πως ακόμα και σήμερα λίγο συζητούνται όλες οι πτυχές ενός αγώνα ο οποίος ξεκίνησε έχοντας αποκλείσει ίσως και την πλειονότητα – τότε – του κυπριακού λαού, εάν υπολογίσει κανείς τη δύναμη της Αριστεράς μαζί και τους Τουρκοκύπριους. Ενός αγώνα ο οποίος έγινε παρά τις προειδοποιήσεις της Αθήνας για το ανεδαφικό της ιδέας της Ενωσης και τους κινδύνους που εμπεριέκλειε, τόσο για την ίδια την Κύπρο όσο και για τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος πλήρωσε το τίμημα με τα Σεπτεμβριανά. Ενός αγώνα, ο οποίος οδήγησε σε μια ανεξαρτησία στην οποία λίγοι – και στις δύο κοινότητες – πίστεψαν και ακόμα λιγότεροι τη σεβάστηκαν. Η συνέχεια είναι γνωστή. Από τον σκληρό πυρήνα της ΕΟΚΑ ο Γρίβας έφτιαξε την ΕΟΚΑ Β’ και με τη σύμπραξη της Χούντας και έτσι φτάσαμε στο 1974 και την εξυπηρέτηση των τουρκικών σχεδιασμών. Εξήντα έξι χρόνια μετά, η μισή πλέον Κύπρος αγωνίζεται να επιβιώσει, η δε άλλη μισή κινδυνεύει να δει ένωση… αλλά με την Τουρκία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή