Τον τελευταίον καιρό του εγκλεισμού εν μέρει την ώρα να περάσω κι εν μέρει στον ύπνο για να μπω, διαβάζω πριν σβήσω το φως κάθε φορά κι από ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη. Κι είναι για μένα παυσίλυπο και υπναγωγό μαζί. Χθες άνοιξα την «Φαρμακολύτρια». Η φαρμακολύτρια βέβαια είναι το μικρό ξωκλήσι της Αγίας Αναστασίας το οποίο ευρίσκετο «πλησίον αρχαίου παμμεγέθους σηκού ή τεμένους εκ γιγαντιαίων μαρμάρων, το οποίον πιθανόν να ήτο ναός των θεών, της προ του Προμηθέως εποχής. (Από τα προηγηθέντα καταλαβαίνουμε ότι εννοεί την Θεά Εκάτη). Σύρριζα εις το παράδοξον εκείνο κτίριον, … ήτο εν μεταγενέστερον πενιχρόν παρεκκλήσιον, τιμώμενον επ’ ονόματι της Αγίας Μάρτυρος Αναστασίας» της Φαρμακολύτριας. Εκεί πάει κι ο αφηγητής μην και του λύσει τον καημό που τον βαραίνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή