Τον Γιώργο Αναστασιάδη τον γνώρισα το 1974, αμέσως μετά την εισαγωγή μου στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, μέσα στο ενθουσιώδες κλίμα της πρώιμης Μεταπολίτευσης. Ο Γιώργος ήταν «βοηθός» στην έδρα της Πολιτικής και Διπλωματικής Ιστορίας, αλλά μετείχε στα περιβόητα φροντιστήρια Συνταγματικού Δικαίου, των συνεργαζόμενων τότε εδρών Συνταγματικού Δικαίου του Αριστόβουλου Μάνεση και Γενικού Δημοσίου Δικαίου του Δημήτρη Τσάτσου. Αργότερα αρχίσαμε να μοιραζόμαστε το ίδιο γραφείο. Ανήκε με τον Παύλο Πετρίδη, που έφυγε νωρίς, πριν από 21 χρόνια, στον πυρήνα της παρέας. Από μεσημβρίας μέχρι νυκτός. Αναλογίζομαι με γλυκιά θλίψη πόσα θα είχαν να πούνε με αφορμή την Επέτειο των 200 ετών, ο Παύλος για τον αγαπημένο του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και ο Γιώργος για τον επαναστατικό συνταγματισμό και τα Συντάγματα του Αγώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή