«Το τραγούδι είναι στο DNA του Ελληνα από το 1821»

Οι γενιές που ήταν φοιτητές τη δεκαετία του ’80 στην Πάτρα και εν γένει θα καταλάβουν περισσότερο τη σημερινή 4η Εντολή. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν εξέχων μέλος της θρυλικής κομπανίας Τα Παιδιά από την Πάτρα, ένα σχήμα που στο ευρύτερο κάδρο των τότε κομπανιών έγραψε μια ξεχωριστή σελίδα, αφού σε βαθύ πολιτικό κλίμα απενοχοποίησε τα πιο εξωστρεφή λαϊκά του ’60 – με αποκορύφωμα το «Δεν θέλω τη συμπόνια κανενός» του Ακη Πάνου που είχε πρωτοπεί ο Χατζηαντωνίου. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος όμως δεν έμεινε εκεί. Δούλεψε πολύ μέσα στα επόμενα χρόνια, έγραψε εκατοντάδες τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες (πιο πρόσφατο το «Φίλα με» σε στίχο του Κώστα Μπαλαχούτη και ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη), ενώ ντύνει με τις μουσικές του σίριαλ και ταινίες. Ανήσυχο πνεύμα, χωρίς δογματισμούς, έχει συμπράξει με μουσικούς των άλλων περιοχών, ενώ οι πιο φανατικοί ανατρέχουν συχνά σε εκπομπές του παλιότερες και νεότερες όπου και συνομιλούσε από τηλεοράσεως με δημιουργούς παίζοντας και μαζί τους. Τώρα ο Χρήστος Παπαδόπουλος έγραψε νέο δίσκο (πάντα για δίσκο μιλάμε, παρά την ψηφιακή επέλαση). Λέγεται «Είναι κάτι στιγμές» με δεκατρία τραγούδια, στην οποία συμμετέχουν σπουδαίοι έλληνες ερμηνευτές (Πέγκυ Ζήνα, Θέμης Αδαμαντίδης, Ματθαίος και Κων/νος Τσαχουρίδης, Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης κ.ά.) και κυκλοφορεί από την FM Records. Ανεξίθρησκος και εδώ ο Παπαδόπουλος, συνομιλεί με παραδοσιακά όργανα ανά την Ελλάδα (Πόντο, Κρήτη) και η νέα εργασία του μας δίνει την αφορμή να μιλήσουμε μαζί του για το λαϊκό σήμερα, τη μακρινή μα τόσο όμορφη εποχή που άφησε το Πολυτεχνείο για να συνδιαμορφώσει τα Παιδιά από την Πάτρα, τις μουσικές του, τις εμφανίσεις του αλλά και το μπουζούκι και το παρόν ή το μέλλον του εν καιρώ πανδημίας και σαρωτικών αλλαγών στη μουσική και τη ζωή μας. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος δεν είναι απλά ένας μπουζουξής, ή ένας συνθέτης σουξέ. Είναι, θα τολμούσα να πω, ένας έθνικ πολυμουσικός που βρίσκει δρόμους να περάσει ο ήχος του και που ταυτόχρονα έχει την έγνοια του μαζικού, και όχι μιας κλειστής απεύθυνσης για λίγους.