Επαναπροσδιορισμός

Αναφερόμουν την Παρασκευή στη «βαβέλ» που επικρατεί στους κόλπους της επιτροπής των ειδικών η οποία ασχολείται με τη μελέτη της πορείας της πανδημίας και η δουλειά της είναι να εισηγείται αναλόγως στην κυβέρνηση τι πρέπει να πράξει αναφορικά με τη διαχείριση. Υποτίθεται ότι οι άνθρωποι αυτοί, σοφοί εξ αντικειμένου, μελετούν, εκτιμούν, αναλύουν και κρίνουν. Και μετά έρχονται σε επαφή με την κυβέρνηση και της εισηγούνται αυτό ή εκείνο το μέτρο το οποίο θα ανακόψει υποτίθεται την έξαρση της πανδημίας ή τι δεν πρέπει να γίνει διότι ενδέχεται με αυτό να επιταχυνθεί η πανδημία και να νοσήσει περισσότερος πληθυσμός. Στο πλαίσιο αυτό είδαμε να παίρνονται αποφάσεις οι οποίες κούρασαν την κοινωνία, της δημιούργησαν αισθήματα αγανάκτησης και αποστροφής. Ομως ουδείς σκέφθηκε, και γιατί να το κάνει άλλωστε, ότι πίσω από κάθε μέτρο ή πακέτο μέτρων υπάρχει μια εισήγηση των ειδικών. Που εισηγούνται ό,τι νομίζουν πρόσφορο και εξειδικευμένο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, άλλα τις αποφάσεις τις παίρνει η κυβέρνηση. Και μαζί τρώει και το αναλογούν ξύλο. Υπ’ αυτή την έννοια, και επειδή πολιτικά δεν κρίνεται κανένας λοιμωξιολόγος, και καμιά επιτροπή, αλλά η κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία, έχω την αίσθηση – μετά και από όσα έγιναν το τριήμερο από την Παρασκευή και μετά – ότι ήρθε η ώρα να επαναπροσδιοριστεί αυτή η σχέση. Η σχέση επιτροπής ειδικών – κυβέρνησης. Δεν εισηγούμαι να καταργηθεί, όχι. Αλλά όταν η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η Επιτροπή είναι πλέον διχασμένη ή και χωρισμένη στα τρία, δεν υπάρχει κανείς λόγος, θεωρώ, να αναμένει τις εισηγήσεις της προκειμένου να πάρει μέτρα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.